„Vučić i Rama su upornim nastojanjima da konsoliduju i poprave srpsko-albanske odnose uprkos protivljenjima i opstrukcijama ekstremističkih vrhuški u Prištini (čast izuzecima) pokazali da su krucijalne odrednice njihove politike mirotvorstvo i želja za ukupnim poboljšanjem i boljitkom života naroda na Balkanu. Mir i saradnja vode u bolji život, napredak i razvoj, a šovinizam i zatvaranje u rovove vode u nazadovanje, socijalno bespuće i devastiranost svake vrste, sliku nalik onoj kakvo je Kosovo, recimo, danas. Otvoreni Balkan kao briljantan projekat koji miri, povezuje i omogućava napredak a da se niko ne ugrožava i da se granice ne mijenjaju, ma iz koje perspektive na njih gledali, doživljava najveće opstrukcije upravo od snaga koje opstanak vide u zatvaranju u svoje male kasabe i u jedrenju na talasu straha od imaginarnog neprijatelja“, naveo je Panaotović.

On ističe da bi vanredno važnu ulogu u procesima pomirenja na Balkanu mogao da odigra i novi crnogorski premijer Dritan Abazović, „koji može da predstavlja treći, važan potporni stub stabilnosti na Balkanu podrškom srpsko-albanskom detantu i ulaskom u Otvoreni Balkan čime bi ujedno poboljšao i pozicije Crne Gore u regionu i učinio je još prijemčivijom za turiste iz komšiluka, usmjeravanje pojedinih investitora koji imaju pozitivna iskustva sa Srbijom ka Crnoj Gori, obezbeđivanju namirnica u vreme krize po povoljnim cijenama itd“.

„Ipak, ključ nije samo u politici i u rukama političara. Ideju o srpsko-albanskom detantu treba da podrže intelektualci, umjetnici, nevladin sektor, mediji, univerziteti... sa obje strane, kako bi ovaj proces bio uspješan. U sazrijevanju jedne takve pomiriteljske i progresivne svesti ekstremističke politike poput one Kurtijeve, po prirodi stvari, topiće se, nestajati i imati relevantnost lanjskog snijega“, zaključuje Panaotović.