Iako su Vladimir Joković i SNP prije krize u Ukrajini hvaljeni, iako je bila objeručke prihvaćena njihova odluka o ulasku u manjinsku vladu u Crnoj Gori, sada se isti centri moći trude da ih obeshrabre i upute ponudu koja će ih odvratiti od ovakvog angažmana ne želeći, suštinski, njihovo učešće u mejnstrimu politike u Crnoj Gori.

Pouzdani izvori kazuju da se SNP-u nude dva do tri ministarstva(manje značajna) uz obavezno prihvatanje ulaska SD-a i SDP-a u novu vladu. Ulazak SD-a u istom obimu kao i SNP-a zapravo bi značilo ulazak ekspoziture DPS-a u tu vladu. Takođe, sastav parlamentarne većine i ovakve eventualne vlade ukazuje na to da ne bi bilo ni govora o Temeljnom ugovoru, Otvorenom Balkanu, konsolidacije odnosa sa Srbijom kao važnim susedom etc.

Stoga, nije teško zaključiti da bi prihvatanje ovakve uloge za SNP zapravo bio politički suicid gdje bi je javnost prepoznala kao partiju koja je ušla u društvo onih koji su izgubili izbore 2020. godine zarad mrvica vlasti i koja nije uspjela da u toj vladi izdejstvuje ništa od sopstvenog političkog programa. Otuda je logično očekivati da SNP odbije jednu ovakvu nepristojnu ponudu.

 Dalje, za očekivati je formiranje manjinske vlade sa izraženim srbofobnim nabojem i antisrpskim narativom koja će vjerovatno brzih dana pokušati da ispravi "anomalije" iz bliske prošlosti i, za početak, promijeni Zakon o slobodi vjeroispovijesti vraćajući prvobitnu verziju koja je izazvala turbulencije do usijanja u Crnoj Gori.

Ključni problem je u tome što u ostrašćenosti i animozitetu prema SPC i srpskom faktoru u Crnoj Gori, DPS i njihovi predstavnici u novoj manjinskoj vladi, ne uviđaju da bi novim udarom na SPC i njene vjernike ponovo doveli do tenzija, turbulencija i svakovrsnih čuda u Crnoj Gori. Prema tome, samo ekstremistima i ljudima zadojenim mržnjom moglo bi da smeta što će na čelu skupštine biti Bošnjak. Bošnjak je čovjek, kao i Srbin, Crnogorac, Hrvat ili Albanac...Stoga irelevantno je ko će personalno biti na čelu Skupštine.

Suština problema je u tome što bi se u jednom ovakvom scenariju, na velika vrata vratila politika koja donosi napetost, tenzije, segregacionističku politiku i pokušaj dehumanizacije i gušenja velikog broja građana što ne vodi stabilnosti, ekonomskom napretku i socijalnoj koheziji.

U ovom trenutku, važna je misija gospodina Abazovića. Veliki lider se može biti iako ste na čelu, uslovno rečeno, male države. Veliki lideri nikada nisu puka transmisija i izvođači radova zamisli velikih sila koje misle isključivo o sopstvenim interesima. Veliki lideri, uslovno rečeno, malih država slušaju velike i sarađuju sa njima, ali zadržavaju autonomiju svog odlučivanja u interesu sopstvene države i njenog prosperiteta.