Ni nakon šest godina: Marković još uvijek nije saslušan povodom slučaja ranjavanja policajca Predraga Šukovića

Na planu razjašnjavanja ovog slučaja nista nije urađeno, osim što je rukovodstvo službi bezbjednosti iskoristilo napad na Šukovića kao osnov za pokretanje i vođenje poznatog montiranog procesa protiv pukovnika Radovana Aleksića, državljanina Srbije, koji je na kraju okončan teškom blamažom državnih institucija Crne Gore zbog činjenice da su bile prinuđene obustaviti postupak nakon više od pet godina istrage i bez suđenja.

Interesantno je da istražni organi svoje aktivnosti uopšte nisu usmjerili prema licima sa kojima je Šuković bio u sukobu zbog javno izrečenih optužbi da su bivši premijer Duško Marković i bivši šef policije Veselin Veljović nosioci kriminalne djelatnosti koja se odnosi na ilegalnu proizvodnju i promet cigareta i da rukovode kriminalnom grupacijom poznatom pod imenom „Mojkovački klan“.

Od strane tužilaštva, ne samo da niko nije saslušan na te okolnosti, već se protokom vremena sve više sticao utisak da niko u državi Crnoj Gori nema namjeru da bilo šta radi po tom pitanju.

Istraživački centar našeg portala skreće pažnju javnosti, ali i pažnju nadležnim organima Crne Gore, da je Duško Marković, odmah po ranjavanju Šukovića, izjavio da mu je „poznat osnovni identitet i slika počinioca“ uz demantij i blagi osmjeh da sve to nema veze sa sukobom koji je on imao sa Šukovićem.

Postavlja se pitanje šta je to bilo poznato Markoviću neposredno posle izvršenja krivičnog djela, šta se desilo sa podacima kojima je tada raspolagao, na koga se odnosi i čiji je to osnovni identitet (ime, prezime, JMBG i dr) njemu bio poznat.

Ovo je veoma važno ako se zna da u tom momentu niko nije bio osumnjičen za predmetno krivično djelo, da ni sam Šuković nije bio saslušan kao oštećeni i, što je najvažnije, dojava lica iz Sarajeva, koje je navodno prepoznalo Radovana Aleksića, je došla tek kasnije, nakon ove Markovićeve izjave, što je ključno, iako je, po svemu sudeći, to prijavljivanje obična izmišljotina i dio zajedničke konstrukcije ANB i policije.

Sve to pokazuje da je napad na Šukovića došao od lica iz sektora bezbjednosti, kao i da konstruktori farse koja je uslijedila u vezi Radovana Aleksića nisu dobro koordinirali međusobne aktivnosti.

Osim toga, Marković je nakon hapšenja Aleksića, tri mjeseca kasnije, u emisiji „Načisto“ TV „Vijesti“ kod Petra Komnenića, javno saopštio „da je neko pokušao ubiti Šukovića da bi se njemu nanijela politička šteta“, o čemu je naš portal više puta izvještavao.

Umjesto što je davao nesuvisle izjave, Marković je bio dužan istražnim organima saopštiti svoja saznanja o počiniocu pokušaja Šukovićevog ubistva i, kao tadašnji šef Biroa za koordinaciju službi bezbjednosti, preduzeti sve što je potrebno da se pohapse odgovorni za napad na njegovog službenika.

Pošto se to nije desilo, s punim pravom se može izvući zaključak da bivši premijer Marković, ne samo da dobro zna ko je izvršilac i nalogodavac ovog krivičnog djela, već je mogao unaprijed znati da će do napada na Šukovića i doći i, što je najvažnije, Marković je, po svoj prilici, jedan od nalogodavaca montiranog procesa protiv pukovnika Radovana Aleksića.

Skrećemo pažnju nadležnim organima da se pozabave ovom izjavom Duška Markovića što može biti interesantno nekim novim specijalnim tužiocima, ali i novim službenicima policije koji, zbog straha ili zbog prljavog novca, neće odustajati od gonjenja počinilaca krivičnih djela.

Ako se pažljivo analizira ponašanje Duška Markovića vezano za postupak koji je vođen protiv pukovnika Radovana Aleksića, ali i ponašanje drugih službenika i političara u tom vremenu, sasvim je jasno da su iza tog montiranog procesa stajale državne institucije i cio državni aparat Crne Gore.