objavila NASA
Nivo mora ubrzano raste, od 1993. skočio za 10 centimetara
Nivo mora ubrzano raste, od 1993. skočio za 10 centimetara
Analiza koju je sprovela NASA temelji se na više od 30 godina satelitskih posmatranja, s prvim lansiranjem satelita 1992, a posljednjim 2020.
Sve u svemu, nivoi mora porasli su za oko 10 cm od 1993. Stopa rasta takođe se ubrzala, više nego udvostručivši se s 0,17 cm godišnje 1993, na trenutnu stopu od 0,43 cm godišnje.
„Trenutne stope ubrzanja znače da smo na putu da dodamo još 20 centimetara globalnog prosječnog nivoa mora do 2050.“, rekla je Nadja Vinogradova Šifer, direktorka tima NASA za promjenu nivoa mora i programa okeanske fizike u Vašingtonu.
Prema njenim riječima, to bi bila dvostruko veća količina promena u sljedeće tri decenije u poređenju s prethodnim vijekom, stvarajući budućnost u kojoj bi poplave bile daleko češće i katastrofalnije nego danas.
Neposredni uzrok takvog skoka je El Ninjo, koji je zamenio La Ninju od 2021. do 2022, kada je nivo mora porastao za oko 0,20 cm.
El Ninjo je prirodna vremenska pojava povezana s poremećajem obrazaca vjetra, što znači višu temperaturu površine okeana u istočnom i središnjem Pacifiku.
El Ninjo, koji se u proseku javlja svake dvije do sedam godina, obično traje devet do 12 mjeseci i može da izazove ekstremne vremenske pojave, kao što su šumski požari, tropski cikloni i dugotrajne suše.
Za razliku od njega, La Ninja je vremenski obrazac karakterizovan neuobičajeno niskim temperaturama u Tihom okeanu.
„U godinama El Ninja, puno kiše koja inače padne na kopno završi u okeanu, što privremeno podiže nivo mora“, rekao je Džoš Vilis, istraživač nivo mora u Laboratoriji za mlazni pogon (JPL) NASA.
Ali postoji i jasan ljudski trag koji je vidljiv u ovom trendu ubrzanja.
„Dugoročno skupljanje podataka, poput ovog 30-godišnjeg satelitskog zapisa omogućuju nam da napravimo razliku između kratkoročnih učinaka na nivo mora, kao što je El Ninjo, i trendova koji nam govore kuda ide nivo mora“, rekao je Ben Hamlington iz JPL-a.
Tehnološke inovacije su tokom godina donijele veću tačnost merenja. Na primjer, radarski visinomeri odbijaju mikrotalase od površine mora, zatim bilježe vrijeme potrebno signalu da putuje natrag do satelita, kao i snagu povratnog signala.
Takođe, provjeravaju svoje podatke s drugim izvorima, kao što su mareografi i satelitska mjerenja atmosferske vodene pare i Zemljinog gravitacionog polja.