Veliko otkriće: Prvi snimak ljudskog mozga nakon smrti pokazuje mogućnost „prolaska života pred vašim očima“

Do otkrića je došlo tokom liječenja epilepsije 87-godišnjeg muškarca pod nadzorom dr Raula Visentea na Univerzitetu u Tartuu, Estonija. Ovdje je bio kontinuirano praćen elektroencefalografijom (EEG), koja je pomogla ljekarima da otkriju i upravljaju napadima čim se pojave, piše iflscience.com.

Na žalost, čovjekovo zdravlje se pogoršalo i kasnije tokom EEG snimanja dobio je srčani udar i preminuo. Neočekivani incident ostavio je Vinsenteov tim po prvi put podatke o aktivnosti ljudskog mozga prije i poslije smrti, čiji su rezultati objavljeni u časopisu Frontiers in Aging Neuroscience.

„Izmjerili smo 900 sekundi moždane aktivnosti oko trenutka smrti i stavili smo poseban fokus da istražimo šta se desilo u 30 sekundi prije i nakon što je srce prestalo da kuca“, rekao je neurohirurg i vođa studije dr Ajmal Zemar sa Univerziteta u Luisvilu, SAD, u saopštenju za javnost.

Analize snimka otkrile su promjene u moždanim talasima prije i nakon što je srce prestalo da kuca, uključujući specifične vrste talasa koji su povezani sa višom kognitivnom funkcijom. Pokazao je vrste talasa koji se aktiviraju tokom sanjanja, prizivanja sjećanja i obrade informacija koje se javljaju u posljednjim trenucima mozga.

„Kroz generisanje oscilacija uključenih u vraćanje memorije, mozak može biti posljednji koji se prisjeća važnih životnih događaja neposredno prije naše smrti, slično onima prijavljenim u iskustvima blizu smrti“, sugeriše Zemar.

Zanimljivo je da se aktivnost nastavila čak i nakon što je srce prestalo da kuca, Zemar kaže da nalazi otvaraju nova pitanja o životu i smrti.

„Ovi nalazi dovode u pitanje naše razumijevanje tačno kada se život završava i generišu važna prateća pitanja, poput onih u vezi sa vremenom doniranja organa.“

Studija nije bez svojih ograničenja, fokusirajući se na jednu studiju slučaja u kojoj je osoba imala poznate abnormalnosti mozga zbog epilepsije, ali se zasniva na istraživanju koje je otkrilo slične promjene moždanih talasa prije i poslije srčane smrti kod pacova.

Stoga je moguće da bi „sjećanje na život“ u posljednjim trenucima mozga moglo biti biološki odgovor koji se može vidjeti kod svih vrsta, ali izvlačenje čvrstih zaključaka zahtijeva dalja istraživanja.

Za sada, Zemar se nada da bi gledanje moglo donijeti utjehu onima koji moraju da se oproste.

„Kao neurohirurg, ponekad se suočavam sa gubitkom. „Neopisivo je teško prenijeti vijest o smrti uznemirenim članovima porodice“, rekao je on.

„Nešto što bismo mogli da naučimo iz ovog istraživanja je: iako naši voljeni imaju zatvorene oči i spremni su da nas puste da se odmorimo, njihov mozak možda ponavlja neke od najlepših trenutaka koje su doživjeli u svojim životima, prenosi Oslobođenje.