Analize u EU: Strah da sukob u Ukrajini srlja u širi evropski rat, uključujući Bosnu

U baltičkim zemljama grade nuklearna skloništa, poljski premijer Donald Tusk kaže da je „Evropa ušla u predratno stanje“, načelnik generalštaba poljske vojske Vjeslav Kukula tvrdi da se „Rusija spremna za rat s NATO u idućoj deceniji“.

Šef estonske diplomatije Kaupo Rosin to isto kaže, mada smatra da ne prijeti neki neposredan ruski udar na NATO zemlje u Evropi, Norveška za 50 odsto povećava broj regruta, a opšti je strah od moguće ruske velike ofanzive na ljeto.

Šefovi diplomatija Njemačke, Francuske i Poljske, Analena Berbok, Stefan Sežurne i Radoslav Sikorski su povodom zasijedanja ministara NATO saopštili da je „danas Ukrajina na udaru, sjutra to može biti drugi dio Evrope jer Rusija neće obustaviti svoju agresivnu i imperijalističku politiku za dogledno vrijeme“.

Ruski predsjednik Vladimir Putin je izjavio da su „besmislene“ tvrdnje da se Moskva sprema da napadne Zapadnu Evropu, neki evropski stručnjaci za vojna i geopolitička pitanja takođe misle da su apsurdne tvrdnje da bi Rusija poslije (ako uopšte uspije) osvajanja Ukrajine krenula i da druge djelove Evrope.

Jednostavno, kažu, Rusija nema ni ljudstvo, ni oružje za takav poduhvat i postavljaju pitanje kakav bi politički cilj bio takvog unaprijed na propast osuđenog pokušaja, jer bi to bio i rat Rusije s NATO.

Ali francuski predsjednik Emanuel Makron potvrđuje mračne sumnje Amerikanaca i evropskih saveznika da Ukrajini prijeti loš rasplet u ratu s Rusijom i, čak dopušta slanje NATO trupa na ukrajinsko bojište.

NATO u internim ocjenama predočava da bi bilo veoma teško uputiti neko moćno naoružanje i trupe na istok Evrope, a generali u Briselu ukazuju na to da bi za ozbiljnu odbranu bilo potrebno razmjestiti blizu tristo hiljada vojnika.

Lučo Karačolo, glavni urednik uglednog italijanskog nedjeljnika za geopolitiku Limes, misli da „iz evropskog rata (u Ukrajini) srljamo u širi rat u Evropi, budući da troškovi ukrajinskog sukoba, koje Amerikanci ne žele, niti mogu da održe beskonačno, moraju biti preraspoređeni na saveznike koji su za to spremni“.

Stručnjak za geopolitiku Kert Debef u tekstu za briselski portal EUobserver pita se zašto vodeći političari i generali na Zapadu Evrope šire strah da rat u Ukrajini neumoljivo srlja u širi rat zapadnoevropskih država s Rusijom i upozorava da je „strah jako loš savjetnik“.

On podsjeća da se „ravnoteža straha“ u doba hladnog rata zamalo izrodila u svjetsku nuklearnu katastrofu u bar dva maha, kad su „mudri i hrabri pojedinci“ u posljednji čas spriječili ispaljivanje balističkih raketa s nuklearnim glavama, „a tad su ipak direktno razgovarali zakleti neprijatelji Kenedi i Hruščov, Nikson i Brežnjev, Regan i Gorbačov“.

„Sad se digla povika da će Rusi hrupiti u središte Evrope i da su na meti Brisel, Pariz, Berlin, London, a uz prijeteću ‘žutu opasnost’ Kinu koja je namjerila da osvoji svjetsku ekonomiju, svi sad moraju da budu spremni za novi svjetski rat“, napominje se u analizi EUobservera.

Rat u Ukrajini i nedoumice vodećih političara u Zapadnoj Evropi oko njegovog ishoda i posljedica privukli su pažnju i u svetu i tako list Azija tajms vidi „opasnost od šireg rata u Evropi“.

Ovaj list smatra da „poniženje u Ukrajini i sramota u Gazi ubrzavaju razvod Zapada i ostalog svijeta na prekretnici globalnih odnosa moći“.

Ugledni američki časopis Forin afers u zaključku rasprave o ukrajinsko-ruskom ratu kaže da „2024 godina može ličiti na 1939. godinu“, pred početak Drugog svjetskog rata.

Rijetki zapadnoevropski mediji su prenijeli i ocjene Ruslana Puhova, direktora Centra za strategijske i tehnološke analize u Moskvi, koji smatra da je rat u Ukrajini „zamrznuti sukob“ jer nijedna strana ne može da krene u velike ofanzive, kao da će „to trajati godinama“.

Puhov upozorava da „to može imati teške posljedice, jer što se više zaglibljuje u rat, toliko više neki nepredvidivi događaj može otvoriti put nuklearnoj opciji“.

Direktor moskovskog centra objašnjava da bi Moskva dobila rat, mora mobilisati mnogo više vojnika, obezbijediti moderno oružje, posebno artiljeriju, što ima ekonomsku i političku visoku cijenu.

A zaključuje da će „pobjeda uslijediti…kad o tome odluči politička vlast, jer Kremlj javnom mnjenju može prodati bilo koji ishod kao ‘pobjedu’, jer Kijev nikako nije u stanju da preokrene ratnu sreću“.